สีกา หมายถึง (ปาก) น. คําที่บรรพชิตเรียกคฤหัสถ์ผู้หญิง, คู่กับ ประสก.(ตัดมาจาก อุบาสิกา).
น. ชื่อหนึ่งของปลาทะเลหลายชนิดหลายสกุลในวงศ์Carangidae อยู่ในกลุ่มปลาหางแข็ง หางกิ่ว หรือม่งลําตัวเพรียว แบนข้างเล็กน้อย มักมีจุดดําใหญ่ที่มุมแผ่นปิดเหงือก โดยเฉพาะชนิดที่มีแถบสีเหลืองพาดจากตาถึงคอดหาง หรือมีสีเหลือบเหลืองพาดข้างตัวโดยเฉพาะสีกุนข้างเหลือง (Selaroides leptolepis)สีกุนทอง อันได้แก่ ชนิด Selar boops, S. crumenop-thalmus, Alepis melanoptera และ A. djeddaba เป็นต้น.
ดู หางกิ่ว (๑).
น. ข้างทั้ง ๒ ของร่างกาย ถัดรักแร้ลงมาถึงสะเอว.
[–คะ–] ว. เร็ว, ไว. (ป.).
น. ขวัญที่แสกหน้า ถือว่าเป็นลักษณะไม่ดีสําหรับหญิง๑ ใน ๓ อย่าง คือ สีจัก ยักหล่ม ถ่มร้าย, ฝีจัก ก็ว่า.
ดู กระติ๊ด.
น. ชื่อนกชนิด Dicaeum cruentatum ในวงศ์ Dicaeidaeตัวเล็ก ปากเล็กแหลม ตัวผู้สีขาว มีสีแดงเป็นแถบตั้งแต่หัวถึงโคนหางด้านล่าง ตัวเมียสีนํ้าตาลอมเทาตะโพกแดง กินแมลง.