สินเธาว์ หมายถึง น. เกลือที่ได้จากดินเค็มที่ห่างไกลจากฝั่งทะเล เรียกว่าเกลือสินเธาว์. (ป. สินฺธว).
น. หน้าไม้, ปืน.
ว. สนิท, เกลี้ยงเกลา, อ่อนโยน, รักใคร่. (ป.; ส. สฺนิคฺธ).
น. นางผู้มีผิวเนื้อขาวงาม. (ส.).
[–เน–รุ] น. ชื่อหนึ่งของเขาพระสุเมรุ. (ป.).
น. เพื่อน. (ป.).
[–หะนียะ] ว. น่ารัก. (ป.).
[สิเหฺน่หา] น. ความรัก, ความมีเยื่อใย, เช่น เขาให้สร้อยเส้นนี้แก่ฉันด้วยความสิเน่หา. (ป.; ส. เสฺนห).