สินธุ์ หมายถึง (กลอน) น. ลำน้ำ, แม่น้ำ, สายน้ำ, น้ำ, ทะเล, มหาสมุทร,เช่น เหาะข้ามสินธุ์ไปยังขุนยุคุนธร. (สมบัติอัมรินทร์), ใช้ว่า สินธุ หรือ สินธู ก็มี.
น. ช้าง. (ป., ส.).
(กลอน) น. ลำน้ำ, แม่น้ำ, สายน้ำ, น้ำ, ทะเล, มหาสมุทร,เช่น มังกรเกี่ยวเลี้ยวล่องท้องสินธู เป็นคู่คู่เคียงมาในวารี.(อภัย), ใช้ว่า สินธุ หรือ สินธุ์ ก็มี.
น. เกลือที่ได้จากดินเค็มที่ห่างไกลจากฝั่งทะเล เรียกว่าเกลือสินเธาว์. (ป. สินฺธว).
น. หน้าไม้, ปืน.
ว. สนิท, เกลี้ยงเกลา, อ่อนโยน, รักใคร่. (ป.; ส. สฺนิคฺธ).
น. นางผู้มีผิวเนื้อขาวงาม. (ส.).
[–เน–รุ] น. ชื่อหนึ่งของเขาพระสุเมรุ. (ป.).