สิทธ–, สิทธ์ หมายถึง [สิดทะ–, สิด] น. ผู้สําเร็จ, ฤษีผู้สําเร็จ, เช่นที่พูดว่า นักสิทธ์.(ป., ส.).
น. ผู้ที่สำเร็จความมุ่งหมายแล้ว; พระนามพระพุทธเจ้า.(ป. สิทฺธตฺถ).
(กลอน) น. ฤษี.
น. อาจารย์ผู้สําเร็จ, ฤษี.
น. ลัทธิหรือความเห็นที่ตกลงกันแล้ว; หลัก. (ส.).
[สิดทาด] น. ผู้ที่สําเร็จความมุ่งหมายแล้ว; พระนามพระพุทธเจ้า.(ส. สิทฺธารฺถ).
ดู สิทธ–, สิทธ์.
ดู สิทธ–, สิทธ์.