ความหมายของคำว่า ' สิญจ

ความหมายของคำว่า ' สิญจ–, สิญจน์ '
สิญจ–, สิญจน์ หมายถึง [สินจะ–, สิน] ก. รดนํ้า; รดนํ้ามนต์, สรงมุรธาภิเษก. (ป., ส.).

สิญจ–, สิญจน์
[สินจะ–, สิน] ก. รดนํ้า; รดนํ้ามนต์, สรงมุรธาภิเษก. (ป., ส.).
สิต–
[–ตะ–] ว. ขาว. (ป., ส.).
สิตางศุ์
น. พระจันทร์. (ส.).
สิตะ
ว. ยิ้ม, ยิ้มแย้ม. (ป.; ส. สฺมิต).
สิตางศุ์
ดู สิต–.
สิถิล
ว. เบา, เสียงพยัญชนะบางประเภทที่เปล่งเสียงโดยไม่มีกลุ่มลมออกมาด้วย ในภาษาไทยได้แก่เสียง ป ต ก จ,(ไว) เรียกพยัญชนะในภาษาบาลีและสันสกฤตที่มีเสียงเบาว่า พยัญชนะสิถิล ได้แก่ พยัญชนะตัวที่ ๑ และ ๓ของวรรค. (ป.; ส. ศิถิล).
สิทธ–, สิทธ์
[สิดทะ–, สิด] น. ผู้สําเร็จ, ฤษีผู้สําเร็จ, เช่นที่พูดว่า นักสิทธ์.(ป., ส.).