สนเข็ม หมายถึง ก. ร้อยด้ายหรือไหมเป็นต้นเข้าไปในรูเข็ม.
ก. กิริยาที่เอาเชือกร้อยช่องจมูกวัวควายที่เจาะ ซึ่งเรียกว่าตะพาย, ใช้โดยปริยายแก่คนว่า ถูกสนตะพาย หรือ ยอมให้เขาสนตะพายหมายความว่า ถูกบังคับให้ยอมทําตามด้วยความจําใจ ความหลง หรือความโง่เขลาเบาปัญญา.
น. ส่วนท้ายของเท้า เช่น อย่าเดินลงส้น รองเท้ากัดส้น, เรียกเต็มว่าส้นเท้า, ส่วนท้ายของบางสิ่งบางอย่าง เช่น ส้นปืน.
(ปาก) น. ส้นเท้า, (มักใช้เป็นคำด่า).
(ปาก) ว. ไร้สาระ, ไม่มีแก่นสาร, เช่น เรื่องส้นมือส้นตีนเท่านี้ก็ต้องมาฟ้องด้วย, ใช้เป็นคำด่า.
(ปาก) ว. ไร้สาระ, ไม่มีแก่นสาร, เช่น เรื่องส้นมือส้นตีนเท่านี้ก็ต้องมาฟ้องด้วย, ใช้เป็นคำด่า.
น. ส่วนท้ายของฝ่ามือ.
น. ส่วนล่างตอนท้ายของรองเท้าที่รองรับส้น.