ความหมายของคำว่า ' สิขร '

ความหมายของคำว่า ' สิขร '
สิขร หมายถึง [–ขอน] น. จอม, ยอด, หงอน; ยอดเขา. (ป.; ส. ศิขร).

สิขรี
[–ขะรี] น. ภูเขา. (ป.; ส. ศิขรินฺ).
สิขเรศ
(กลอน) น. ภูเขา.
สิขา
น. เปลวไฟ; ยอด, ปลาย. (ป.; ส. ศิขา).
สิขานล
น. เปลวไฟ. (ป.).
สิขี
น. เปลวไฟ; นกยูง; พระนามของพระพุทธเจ้าองค์หนึ่ง.(ป.; ส. ศิขินฺ).
สิคาล
[–คาน] น. หมาจิ้งจอก, หมาป่า, สิงคาล ก็ว่า.(ป.; ส. ศฺฤคาล).
สิง ๑
ก. อยู่, เข้าแทรกอยู่ เช่น ผีสิง, สึง ก็ว่า, (ปาก) อยู่, มาอาศัยอยู่, เช่น เพื่อน ๆ ของลูกมาสิงอยู่ที่บ้านหลายคน, สิงสู่ ก็ว่า.(ข.).