สิกขากาม– หมายถึง [–กามะ–] ว. ผู้ใคร่ต่อการศึกษา, ผู้นับถือข้อบัญญัติโดยเคร่งครัด, สิกขกาม ก็ว่า เช่น สิกขกามบุคคล หมายถึงบุคคลที่ใคร่ต่อการศึกษา. (ป.).
น. ข้อศีล, ข้อวินัย, บทบัญญัติในพระวินัยที่พึงศึกษาปฏิบัติ. (ป.).
[–ขอน] น. จอม, ยอด, หงอน; ยอดเขา. (ป.; ส. ศิขร).
[–ขะรี] น. ภูเขา. (ป.; ส. ศิขรินฺ).
(กลอน) น. ภูเขา.
น. เปลวไฟ; ยอด, ปลาย. (ป.; ส. ศิขา).
น. เปลวไฟ. (ป.).
น. เปลวไฟ; นกยูง; พระนามของพระพุทธเจ้าองค์หนึ่ง.(ป.; ส. ศิขินฺ).