ความหมายของคำว่า ' สิกขา '

ความหมายของคำว่า ' สิกขา '
สิกขา หมายถึง น. ข้อที่จะต้องศึกษา, ข้อที่จะต้องปฏิบัติ ได้แก่ ศีล เรียกว่าศีลสิกขา สมาธิ เรียกว่า จิตสิกขา และปัญญา เรียกว่าปัญญาสิกขา รวมเรียกว่า ไตรสิกขา; การศึกษา, การเล่าเรียน, เช่น ปริยัติสิกขา ปฏิบัติสิกขา. (ป.; ส. ศิกฺษา).

สิกขากาม–
[–กามะ–] ว. ผู้ใคร่ต่อการศึกษา, ผู้นับถือข้อบัญญัติโดยเคร่งครัด, สิกขกาม ก็ว่า เช่น สิกขกามบุคคล หมายถึงบุคคลที่ใคร่ต่อการศึกษา. (ป.).
สิกขาบท
น. ข้อศีล, ข้อวินัย, บทบัญญัติในพระวินัยที่พึงศึกษาปฏิบัติ. (ป.).
สิขร
[–ขอน] น. จอม, ยอด, หงอน; ยอดเขา. (ป.; ส. ศิขร).
สิขรี
[–ขะรี] น. ภูเขา. (ป.; ส. ศิขรินฺ).
สิขเรศ
(กลอน) น. ภูเขา.
สิขา
น. เปลวไฟ; ยอด, ปลาย. (ป.; ส. ศิขา).
สิขานล
น. เปลวไฟ. (ป.).