สำเรา หมายถึง ก. ทุเลา, อาการไข้ที่สร่างจากตัวร้อน, ยังมีอาการตัวร้อนน้อย ๆ.
ก. รื่นเริง, ร่าเริง, เช่น นวนิยายให้ความสำเริงอารมณ์,มักใช้เข้าคู่กับคำ สำราญ เป็น สำเริงสำราญ หรือสำราญสำเริง.
น. (๑) ชื่อไม้ต้นชนิด Sterculia foetida L. ในวงศ์Sterculiaceae ดอกมีกลิ่นเหม็น เมล็ดให้นํ้ามันเรียกว่า นํ้ามันลูกไม้. (ข.). (๒) ดู สําปะหลัง.
ก. อาการที่เกิดเมื่ออาหารหรือนํ้าเข้าไปในหลอดลม; แช่จมอยู่ในนํ้านาน ๆ เช่น ผักบุ้งสําลักนํ้า ต้นข้าวสําลักนํ้า. น.เรียกป้านสีขาว เนื้อไม่แน่นละเอียด นํ้าซึมออกมาได้ ว่าป้านสําลัก.
ว. สีเหลืองปนแดง.
น. (๑) ชื่อไม้ต้นขนาดเล็กชนิด Gossypium barbadense L. var. acuminatum (Roxb.) Mast. ในวงศ์ Malvaceaeเมล็ดมีปุยขาวใช้ทอผ้าได้; ชื่อเรียกปุยของเมล็ดฝ้ายหรือเมล็ดสําลี. (๒) อ้อยสําลี. [ดู ตะเภา ๔ (๑)].
น. ชื่อเรียกปุยฝ้ายที่นํามาฟอกให้ขาวปราศจากไขมันและสิ่งแปลกปลอมอื่น ๆ เพื่อใช้ในทางการแพทย์เป็นต้น;เรียกผ้าชนิดหนึ่ง มีขนเนื้อนุ่ม มักใช้ห่มหรือตัดเสื้อกันหนาว ว่า ผ้าสําลี.
น. ชื่อปลาทะเลชนิด Seriolina nigrofasciata ในวงศ์Carangidae ลําตัวค่อนข้างกลม สีเทาคลํ้า เกล็ดเล็กคอดหางกิ่ว, ช่อลำดวน ก็เรียก.