สำรวมใจ หมายถึง ก. ทําใจให้แน่วแน่, ทำใจให้สงบ, เช่น เวลานั่งสมาธิต้องสำรวมใจ.
ก. ระมัดระวังตา หู จมูก ลิ้น กาย และใจ.
ว. รวม, ประสม, ปนกัน, เช่น อาหารสำรวม.
ว. ทํากิริยากรีดกรายหยิบหย่ง, เอาแต่แต่งตัว, เช่น ท่าทางสำรวยอย่างนี้ คงจะทำงานหนักไม่ไหว. (แผลงมาจากสวย).
ก. หัวเราะ, รื่นเริง. (แผลงมาจาก สรวล).
ก. ขย้อนเอาสิ่งที่กลืนลงไปในกระเพาะแล้วออกมาทางปาก เช่น สำรอกอาหาร; ทำให้สิ่งที่ติดอยู่กับผิวหลุดออกมา เช่น สำรอกทอง สำรอกสี.
น. ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิด Scaphium scaphigerum (G. Don) Guib. et Planch. ในวงศ์ Sterculiaceae ผลแช่นํ้าแล้วพองเป็นวุ้น ใช้กินกับนํ้าตาลและใช้ทํายาได้เรียก พุงทะลาย.
ว. ที่เตรียมเผื่อไว้ เช่น อาหารสำรอง ตัวสำรอง.