สำมะลอ หมายถึง น. สําปะลอ.
ก. คบหากันอย่างเลอะเทอะ เช่น พอตกเย็นก็พากันไปสำมะเลเทเมา, ประพฤติเหลวไหลเช่นกินเหล้าเมายาเป็นต้น เช่น เขาชอบสำมะเลเทเมา กลางวันเล่นม้ากลางคืนกินเหล้า.
ว. นับประสาอะไร, จะพูดไปทำไมมี, จะกล่าวไปทำไม,เช่น งานเล็ก ๆ เช่นนี้ยังทำไม่สำเร็จ สำมะหาอะไรจะไปทำงานใหญ่, สำหาอะไร ก็ว่า.
น. ผ้าคาดเอวปักด้วยดิ้น เงินแล่ง ทองแล่ง เป็นลวดลายต่าง ๆ โบราณใช้เป็นเครื่องประกอบอย่างหนึ่งที่แสดงศักดิ์,สมรด หรือ ผ้าแฝง ก็เรียก.
[สำหฺรวด] ก. ตรวจสอบ เช่น สํารวจสํามะโนครัว สำรวจพฤติกรรม, ตรวจหา เช่น สํารวจแหล่งแร่.
ก. ระมัดระวัง เช่น สํารวมกิริยามารยาท สำรวมตาสำรวมปาก, เหนี่ยวรั้ง, ครอง, เช่น สํารวมสติ.
ก. ทําใจให้แน่วแน่, ทำใจให้สงบ, เช่น เวลานั่งสมาธิต้องสำรวมใจ.
ก. ระมัดระวังตา หู จมูก ลิ้น กาย และใจ.