สทิง หมายถึง [สะ] น. แม่น้ำ, ใช้ว่า จทึง ฉทึง ชทึง ชรทึง สทึง หรือ สรทึง ก็มี.(ข. สฺทึง ว่า คลอง).
[สะ] น. แม่นํ้า, ใช้ว่า จทึง ฉทึง ชทึง ชรทึง สทิง หรือ สรทึง ก็มี.(ข. สฺทึง ว่า คลอง).
[สะ] น. เรือน. (ป.; ส. สทฺมนฺ).
[สะทะนะ] ว. มีเงิน, รํ่ารวย. (ป., ส.).
คําเปล่งขึ้นก่อนกล่าวคําอื่น เพื่อขอความสวัสดิมงคลอย่างเดียวกับคํา ศุภมัสดุ.
คําเปล่งขึ้นก่อนกล่าวคําอื่น เพื่อขอความสวัสดิมงคลอย่างเดียวกับคํา ศุภมัสดุ.
น. ชื่อไม้ต้นหลายชนิดหลายสกุลในหลายวงศ์ เช่น สนสองใบหรือ เกี๊ยะเปลือกหนา (Pinus merkusii Jungh. de Vriese),สนสามใบ หรือ เกี๊ยะเปลือกบาง (P. kesiya Royle ex Gordon)ในวงศ์ Pinaceae, ทั้ง ๒ ชนิดนี้ สนเขา ก็เรียก, พายัพเรียกจ๋วง; สนหางกระรอก (Dacrydium elatum Blume) ในวงศ์Cupressaceae; สนฉําฉา หรือ สนญี่ปุ่น [Podocarpusmacrophyllus (Thunb.) D. Don] ในวงศ์ Podocarpaceae;สนทราย หรือ สนสร้อย (Baeckea frutescens L.) ในวงศ์Myrtaceae สนทะเล (Casuarina equisetifolia J.R. et G.Forst.) ในวงศ์ Casuarinaceae.
น. ชื่อไม้ต้นชนิด Thuja orientalis L. ในวงศ์ Cupressaceaeใบเป็นแผง ใบและเมล็ดใช้ทํายาได้.