สามัคคี หมายถึง น. ความพร้อมเพรียงกัน, ความปรองดองกัน. ว. ที่พร้อมเพรียงกันทำ, ที่ร่วมมือร่วมใจกันทำ, เช่น กฐินสามัคคี ผ้าป่าสามัคคี.(ป.; ส. สามคฺรี).
[สามันยะ–] น. ความเป็นสมณะ เช่น สามัญผล. (ป. สาม?ฺ?;ส. ศฺรามณฺย).
[สามัน] ว. ปรกติ, ธรรมดา, เช่น ชนชั้นสามัญ คนสามัญ.(ป. สาม?ฺ?; ส. สามานฺย).
น. คนธรรมดาที่มิใช่เจ้า.
น. ความสำนึกหรือความเฉลียวใจที่คนปรกติธรรมดาทั่วไปควรจะต้องรู้โดยไม่จำเป็นต้องได้รับคำแนะนำสั่งสอน เช่นทำอะไรให้มีสามัญสำนึกเสียบ้างว่าอะไรควรอะไรไม่ควร.
น. ความสามารถ, อํานาจ, ความแข็งแรง. (ป. สมตฺถิย;ส. สามารฺถฺย).
น. สีดํา, สีนิล. (ป.; ส. ศฺยาม).
[สามานนะยะ–, สามานยะ–] ว. ปรกติ, ธรรมดา, เช่น สามานยนาม.(ส. สามานฺย; ป. สาม?ฺ?).