สาโท หมายถึง น. น้ำเมาที่ได้จากการหมัก เช่น น้ำขาว อุ กะแช่. (ป. สาโท ว่า ยินดี).
[–ทก] ก. ยกตัวอย่างมาอ้างให้เห็น. (ป.; ส. ว่า ช่วยทํา, ทําให้สําเร็จ).
[–ทะยะ–] ว. ควรทําให้สําเร็จ. (ปรัชญา) น. สิ่งหรือเรื่องที่อนุมาน.(ส. สาธฺย).
[–ทะยะ–] ว. ควรทําให้สําเร็จ. (ปรัชญา) น. สิ่งหรือเรื่องที่อนุมาน.(ส. สาธฺย).
[สาทะยาย, สาดทะยาย] น. การท่อง, การสวด, การทบทวน, เช่นสาธยายมนต์, (ปาก) การชี้แจงแสดงเรื่อง เช่น สาธยายอยู่นั่นแหละไม่รู้จักจบเสียที. (ส. สฺวาธฺยาย; ป. สชฺฌาย).
[สาทาระนะ] ว. เพื่อประชาชนทั่วไป เช่น สวนสาธารณะ โทรศัพท์สาธารณะ บ่อน้ำสาธารณะ, ทั่วไป เช่น ถนนนี้ไม่ใช่ถนนสาธารณะอย่าแต่งตัวประเจิดประเจ้อในที่สาธารณะ. (ป., ส.).
[สาทาระนะ] ว. เพื่อประชาชนทั่วไป เช่น สวนสาธารณะ โทรศัพท์สาธารณะ บ่อน้ำสาธารณะ, ทั่วไป เช่น ถนนนี้ไม่ใช่ถนนสาธารณะอย่าแต่งตัวประเจิดประเจ้อในที่สาธารณะ. (ป., ส.).
น. ประชาชนทั่วไป.