สาดเสียเทเสีย หมายถึง ก. ใช้สิ่งของสิ้นเปลืองไปเปล่า ๆ. ว. อย่างเจ็บแสบทําให้เสียหายอย่างรุนแรง เช่น ด่าว่าอย่างสาดเสียเทเสีย.
ว. สําราญ, ยินดี, เป็นที่พอใจ. (ป.; ส. ศาต).
[สาดตฺรา] (โบ) น. ของมีคม. (ส. ศสฺตฺร; ป. สตฺถ).
น. การแสร้งทําให้เขาหลงผิดเข้าใจผิด, มักใช้เข้าคู่กับคำ มารยาเป็น มารยาสาไถย. (ป. สาเ?ยฺย; ส. ศา?ฺย).
[–ทอน] ก. เอื้อเฟื้อ, เอาใจใส่. (ป., ส.).
[สาทิด, สาทิดสะ–] ว. เหมือนกัน, คล้ายกัน, เช่นกัน. (ป. สาทิสฺส;ส. สาทฺฤศฺย).
[สาทิด, สาทิดสะ–] ว. เหมือนกัน, คล้ายกัน, เช่นกัน. (ป. สาทิสฺส;ส. สาทฺฤศฺย).
(ราชา) น. ภาพเขียนเหมือนบุคคลจริง, ใช้ว่า พระบรมสาทิสลักษณ์ หรือ พระบรมฉายาสาทิสลักษณ์.