สากัลย์ หมายถึง (แบบ) น. ความรวมกันของสิ่งทั้งหมด. (ป., ส.).
น. ชื่อวงศ์กษัตริย์วงศ์หนึ่งในเมืองกบิลพัสดุ์ เรียกว่า ศากยวงศ์หรือ สากิยวงศ์, เรียกกษัตริย์ในวงศ์นี้ว่า ศากยะ หรือ สากิยะ,ถ้าเพศหญิงใช้ว่า สากิยา หรือ สากิยานี. (ป.; ส. ศากฺย).
น. ชื่อวงศ์กษัตริย์วงศ์หนึ่งในเมืองกบิลพัสดุ์ เรียกว่า ศากยวงศ์หรือ สากิยวงศ์, เรียกกษัตริย์ในวงศ์นี้ว่า ศากยะ หรือ สากิยะ,ถ้าเพศหญิงใช้ว่า สากิยา หรือ สากิยานี. (ป.; ส. ศากฺย).
น. สาวกของพระพุทธเจ้า.
น. ศากยมุนี, พระนามของพระศากยพุทธเจ้า. (ป.).
น. ชื่อเรียกขนุนสําปะลอพันธุ์ที่ผลไม่มีเมล็ด. (ดู ขนุนสําปะลอ ที่ ขนุน ๑).(เทียบทมิฬ sakki ว่า ขนุน).
ว. หนำใจ, สะใจ, (มักใช้ในความประชดหรือแดกดัน) เช่น บอกแล้วว่าอย่าไปยุ่งกับเขาโดนเขาด่ามา สาแก่ใจไหมล่ะ วันนี้เงินเดือนออกต้องจ่ายให้สาแก่ใจ.
น. กิ่งไม้, กิ่งก้าน, เช่น ต้นจามจุรีมีสาขามาก; แขนง, ส่วนย่อย,ส่วนรอง, เช่น วิทยาศาสตร์กายภาพเป็นสาขาหนึ่งของวิชาวิทยาศาสตร์ ธนาคารออมสินสาขาหน้าพระลาน. (ป.; ส. ศาขา).