สัมฤทธิศก หมายถึง [สำริดทิสก] น. เรียกปีจุลศักราชที่ลงท้ายด้วยเลข ๐ เช่น ปีมะโรงสัมฤทธิศกจุลศักราช ๑๓๕๐, ปีสําเร็จ (ครบรอบ คือ ปีที่ ๑๐ ของรอบ ๑๐ ปีของจุลศักราช) ซึ่งตั้งต้นด้วยเอกศก โทศก เป็นลําดับไปจนนพศก แล้วสัมฤทธิศก เป็นครบรอบแล้วตั้งต้นใหม่.
[ไส] น. สยนะ. (ป.; ส. ศยน).
[สันลาปะ] น. การพูดจากัน. (ป.; ส. สํลาป).
[สันเลขะ] น. การขัดเกลากิเลส. (ป.; ส. สํเลข).
[สัดสะดี] น. ผู้รวบรวมบัญชีคน, เจ้าหน้าที่บัญชีทหาร; การรวมบัญชีคน.
[สัดสะตะ] ว. เที่ยง, แน่นอน, คงที่, ถาวร. (ป. สสฺสต; ส. ศาศฺวต).
น. ลัทธิที่ถือว่าโลกและวิญญาณเป็นของเที่ยงไม่เสื่อมสูญ.(ป. สสฺสตทิฏฺ??).
[สัดสะ] น. ข้าวกล้า. (ป.; ส. ศสฺย).