สัมมัปธาน หมายถึง [สํามับปะทาน] น. ความเพียรที่ตั้งไว้ชอบ. (ป. สมฺมปฺปธาน;ส. สมฺยกฺปฺรธาน).
ว. ชอบ, ดี, (มักใช้เป็นส่วนหน้าของสมาส) เช่น สัมมาทิฐิ สัมมาชีพ.(ป.; ส. สมฺยกฺ).
น. 'การงานชอบ' คือ ประพฤติกายสุจริต.(ป.).
น. ความเคารพนบนอบ เช่น พูดกับผู้ใหญ่ต้องมีสัมมาคารวะ.
น. การประพฤติชอบ. (ป.).
น. อาชีพที่สุจริต, อาชีพที่ชอบธรรม, เช่น การทำไร่ทำนานับว่าเป็นสัมมาชีพอย่างหนึ่ง. (ป. สัมมา + อาชีว).
น. ความเห็นชอบตามทํานองคลองธรรม เช่น เห็นว่าทำดีได้ดีทำชั่วได้ชั่ว. (ป. สมฺมาทิฏฺ??).
น. 'การเจรจาชอบ' คือ ประพฤติวจีสุจริต. (ป.).