สัมปโยค หมายถึง [สําปะโยก] น. การประกอบกัน. (ป.; ส. สมฺปฺรโยค).
(คณิต) น. จํานวนจริงที่มีค่าคงตัวซึ่งคูณอยู่กับตัวแปร. (อ. coefficient).
น. การสู้รบกัน, การต่อสู้กัน. (ส. สมฺปฺรหาร; ป. สมฺปหาร).
[ปะรายะ, ปะราย, ปะรายิกะ] น. ภพหน้า. (ป., ส.).
[ปะรายะ, ปะราย, ปะรายิกะ] น. ภพหน้า. (ป., ส.).
น. สมบัติ. (ป., ส.).
[สําผับปะลาบ, ปะลาปะ] น. คําพูดเพ้อเจ้อ. (ป. สมฺผปฺปลาป;ส. สมฺปฺรลาป).
[สําผับปะลาบ, ปะลาปะ] น. คําพูดเพ้อเจ้อ. (ป. สมฺผปฺปลาป;ส. สมฺปฺรลาป).