สัปปิ หมายถึง [สับ] น. เนยใส. (ป.; ส. สรฺปิสฺ).
[สับปุริสะ, สับปุหฺรุด] น. คนที่เป็นสัมมาทิฐิ, คฤหัสถ์ผู้มีศรัทธาในพระศาสนา, คนที่มีความเห็นชอบตามทํานองคลองธรรม.(ป. สปฺปุริส; ส. สตฺปุรุษ).
[สับปุริสะ, สับปุหฺรุด] น. คนที่เป็นสัมมาทิฐิ, คฤหัสถ์ผู้มีศรัทธาในพระศาสนา, คนที่มีความเห็นชอบตามทํานองคลองธรรม.(ป. สปฺปุริส; ส. สตฺปุรุษ).
[สับปฺระยุด] ก. รบพุ่งชิงชัยกัน.
[สับปะหฺงก] ว. อาการที่หน้าหงุบลงเพราะง่วงนอน.
[สับปะเหฺร่อ] น. ผู้ที่ทําหน้าที่เกี่ยวกับการศพตั้งแต่ทำพิธีมัดตราสังจนกระทั่งนำศพไปฝังหรือเผา.
ว. สรรพ, ทุกสิ่ง, ทั้งปวง, ทั้งหมด. (ป. สพฺพ; ส. สรฺว).
ว. สรรพ, ทุกสิ่ง, ทั้งปวง, ทั้งหมด. (ป. สพฺพ; ส. สรฺว).