สัปต หมายถึง [สับตะ] ว. เจ็ด. (ส.).
น. เรียกปีจุลศักราชที่ลงท้ายด้วยเลข ๗ เช่น ปีฉลูสัปตศกจุลศักราช ๑๓๔๗. (ส.).
[สับปะทน] น. (โบ) ร่มทำด้วยผ้ามีระบายรอบ คันยาว เป็นเครื่องแสดงยศขุนนางโบราณชั้นสูงกว่าพระยา; ร่มขนาดใหญ่ทำด้วยผ้าหรือแพรสีต่าง ๆ มีระบายรอบ มีด้ามยาว ใช้กั้นนาค ผ้าไตร หรือพระพุทธรูป เป็นต้น.
[สับ] น. งู. (ป.; ส. สรฺป).
[สับ] น. เนยใส. (ป.; ส. สรฺปิสฺ).
[สับปุริสะ, สับปุหฺรุด] น. คนที่เป็นสัมมาทิฐิ, คฤหัสถ์ผู้มีศรัทธาในพระศาสนา, คนที่มีความเห็นชอบตามทํานองคลองธรรม.(ป. สปฺปุริส; ส. สตฺปุรุษ).
[สับปุริสะ, สับปุหฺรุด] น. คนที่เป็นสัมมาทิฐิ, คฤหัสถ์ผู้มีศรัทธาในพระศาสนา, คนที่มีความเห็นชอบตามทํานองคลองธรรม.(ป. สปฺปุริส; ส. สตฺปุรุษ).
[สับปฺระยุด] ก. รบพุ่งชิงชัยกัน.