ค้นหาคำศัพท์แบบเร่งด่วน


 

  • ความหมายของคำว่า ' สับปลี้ '

    สับปลี้  หมายถึง ก. พูดกลับกลอกเชื่อไม่ได้ มักใช้ประกอบกับคํา สับปลับ เป็น สับปลี้สับปลับ หรือสับปลับสับปลี้.

advertisement

 

คำที่ใกล้เคียงกัน

  • สับปะขาว

    ดู ชีปะขาว ๒ (๑).

  • สับปะรด

    น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Ananas comosus Merr. ในวงศ์ Bromeliaceaeไม่มีลําต้นปรากฏบนพื้นดิน ใบเป็นกาบยาวให้ใยใช้ทําสิ่งทอ ขอบใบมีหนาม ผลมีตาโดยรอบ กินได้รสเปรี้ยว ๆ หวาน ๆ; เรียกใยของพรรณไม้บางชนิดที่มีลักษณะอย่างใยสับปะรด ใช้ทำหมวกเป็นต้นว่าไหมสับปะรด.

  • สัปคับ

    [สับปะคับ] น. ที่สำหรับนั่งผูกติดบนหลังช้าง, แหย่งช้าง.

  • สัปคับช้าง

    น. ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์บุรพอาษาฒ มี ๓ ดวง, ดาวราชสีห์ตัวผู้ดาวปุรพษาฒ หรือ ดาวบุพพาสาฬหะ ก็เรียก.

  • สัปด

    [สับดะ] ว. เจ็ด. (ส. สปฺต; ป. สตฺต).

  • สัปดปกรณ์, สัปดประกรณ์

    น. พระอภิธรรม ๗ คัมภีร์. (ส. สปฺตปฺรกรณ).

  • สัปดปกรณ์, สัปดประกรณ์

    น. พระอภิธรรม ๗ คัมภีร์. (ส. สปฺตปฺรกรณ).

 


พจนานุกรมไทย-ไทย ออนไลน์

จุดประสงค์ของเว็บ เพื่อสนับสนุนการใช้ภาษาไทยให้ถูกต้องตามความหมายของแต่ละคำ ขอบคุณข้อมูลจาก พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๔๒