สันถว, สันถวะ หมายถึง [สันถะวะ] น. การนิยมชมชอบกัน, การสรรเสริญซึ่งกันและกัน;ความคุ้นเคย, ความสนิทสนมกัน. (ป.; ส. สํสฺตว).
[สันถะวะ] น. การนิยมชมชอบกัน, การสรรเสริญซึ่งกันและกัน;ความคุ้นเคย, ความสนิทสนมกัน. (ป.; ส. สํสฺตว).
น. ความเป็นมิตรสนิทสนมกัน เช่น ต้อนรับด้วยสันถวไมตรีทูตสันถวไมตรี.
น. ผ้าที่พระภิกษุรองนั่ง. (ป. สนฺถต ว่า ปูแล้ว, ลาดแล้ว).
น. การปูลาด; ที่ปูลาด, พื้น. (ป.; ส. สํสฺตาร).
น. รถ, รถศึก. (ป.; ส. สฺยนฺทน).
ว. หนาทึบ. (ป.; ส. สานฺทฺร).
ก. ถนัด, จัดเจน, เช่น เรื่องนี้เขาไม่สันทัด เขาสันทัดในด้านคำนวณ. ว. ปานกลาง, ไม่ใหญ่ไม่เล็ก, ไม่สูงไม่ตํ่า, (ใช้แก่รูปร่าง), เช่น รูปร่างสันทัด.