สันติสุข หมายถึง น. ความสุขที่เกิดจากความสงบ เช่น รัฐบาลบริหารประเทศเพื่อสันติสุขของประชาชน.
น. สํานัก, ที่ใกล้. (ป.).
น. สันโดษ. (ป.; ส. สํตุษฺฏิ).
น. ที่นอน, เสื่อ. (ป.).
[สันถะวะ] น. การนิยมชมชอบกัน, การสรรเสริญซึ่งกันและกัน;ความคุ้นเคย, ความสนิทสนมกัน. (ป.; ส. สํสฺตว).
[สันถะวะ] น. การนิยมชมชอบกัน, การสรรเสริญซึ่งกันและกัน;ความคุ้นเคย, ความสนิทสนมกัน. (ป.; ส. สํสฺตว).
น. ความเป็นมิตรสนิทสนมกัน เช่น ต้อนรับด้วยสันถวไมตรีทูตสันถวไมตรี.
น. ผ้าที่พระภิกษุรองนั่ง. (ป. สนฺถต ว่า ปูแล้ว, ลาดแล้ว).