สัตบถ หมายถึง น. ทางที่ถูก, คติที่ชอบ. (ส.).
[สัดบุหฺรุด] น. คนที่เป็นสัมมาทิฐิ, คนดีน่านับถือ มีคุณธรรมประพฤติอยู่ในศีลในธรรม. (ส. สตฺปุรุษ; ป. สปฺปุริส).
[สัด, สัดตะ] ว. เจ็ด. (ป. สตฺต; ส. สปฺต).
[สัด, สัดตะ] ว. เจ็ด. (ป. สตฺต; ส. สปฺต).
[สัด, สัดตะ] ว. เจ็ด. (ป. สตฺต; ส. สปฺต).
น. เจ็ดวัน.
[สัดตาหะกะระนียะ, สัดตาหะกอระนียะ] น. กิจที่พึงทำเป็นเหตุให้ภิกษุออกจากวัดไปพักแรมในที่อื่นในระหว่างพรรษาได้ไม่เกิน๗ วัน เช่นเพื่อไปพยาบาลภิกษุสามเณรหรือบิดามารดาที่ป่วยไข้หรือเพื่อบำรุงศรัทธาของทายก.
น. ของที่เก็บไว้ฉันได้ชั่วคราวเพียง ๗ วัน ได้แก่ เภสัชทั้ง ๕ คือเนยใส เนยข้น นํ้ามัน นํ้าผึ้ง นํ้าอ้อย. (ป.).