สดับปกรณ์ หมายถึง [สะดับปะกอน] ก. บังสุกุล (ใช้แก่ศพเจ้านาย). น. พิธีสวดมาติกาบังสุกุลเนื่องด้วยศพ ปัจจุบันใช้เฉพาะเจ้านาย. (ป. สตฺตปฺปกรณ;ส. สปฺตปฺรกรณ หมายถึง พระอภิธรรม ๗ คัมภีร์).
[สะ] ว. ขวา. (ข. สฺฎำ).
[สะ] น. นางที่มีความซื่อสัตย์ต่อสามี. (ส. สตี).
[สะ] น. คํายกย่อง, คําสรรเสริญ, (โดยปรกติใช้ในลักษณะเป็นพิธีการ), เช่น กล่าวสดุดีวีรกรรมของทหาร. (ส. สฺตุติ; ป. ถุติ).
[สะดูบ] (แบบ) น. สถูป, สิ่งก่อสร้างซึ่งก่อไว้สําหรับบรรจุของควรบูชามีกระดูกแห่งบุคคลที่นับถือเป็นต้น, สตูป ก็ว่า.(ส. สฺตูป; ป. ถูป).
[สะตะ] น. ร้อย (๑๐๐). (ป.; ส. ศต).
[สะตะ] น. ร้อย (๑๐๐). (ป.; ส. ศต).
น. วันที่ครบ ๑๐๐.