สงัด หมายถึง [สะหฺงัด] ก. เงียบสงบ เช่น คลื่นสงัด ลมสงัด. ว. เงียบเชียบ,สงบเงียบเพราะปราศจากเสียงรบกวน, เช่น ดึกสงัด ยามสงัด.
ก. ไม่มีเสียงคลื่น.
ก. ไม่มีคลื่นไม่มีลม เช่น ทะเลสงัดคลื่นสงัดลม.
ก. เงียบเชียบเพราะไม่มีผู้คนผ่านไปมา.
ก. ไม่มีลมพัด.
[สะหฺง่า] ว. มีลักษณะผึ่งผายเป็นที่น่ายำเกรงหรือน่านิยมยกย่องเช่น ผู้นำจะต้องมีบุคลิกลักษณะสง่า, เป็นที่น่าเกรงขาม เช่นเสือโคร่งมีท่าทางสง่า.
ว. มีท่าทางภูมิฐานแลดูงาม.
ว. มีท่าทางองอาจผึ่งผาย.