ความหมายของคำว่า ' ษ '

ความหมายของคำว่า ' ษ '
ษ หมายถึง พยัญชนะตัวที่ ๓๙ เป็นพวกอักษรสูง ใช้ได้ทั้งเป็นพยัญชนะตัวต้นและตัวสะกดในแม่กดในคําที่มาจากภาษาสันสกฤต เช่น ษมา เศรษฐีและคําว่า อังกฤษ.

ษมา
[สะมา] ก. กล่าวคําขอโทษ. น. การยกโทษให้เมื่ออีกฝ่ายหนึ่งยอมรับผิด, ขมา ก็ว่า. (ส. กษมา; ป. ขมา).ษมายุมแปลง น. เครื่องขมาโทษที่ชายนําไปคํานับพ่อแม่หญิงเพื่อขอโทษในการที่ลักพาลูกสาวท่านไป.
ษัฏ
ว. หก. (ใช้ในคําสมาส เมื่อนําหน้าพยัญชนะพวกอโฆษะ). (ส.; ป. ฉ).
ษัฏกะ
[สัดตะกะ] น. หมวด ๖ คือรวมสิ่งละ ๖. (ส.; ป. ฉกฺก).
ษัฑ
ว. หก. (ใช้ในคําสมาส เมื่อนําหน้าพยัญชนะพวกโฆษะ เว้นจาก ณ ม ย).(ส.; ป. ฉ).
ษัณ
ว. หก. (ใช้ในคําสมาส เมื่อนําหน้าตัว ณ ม ย). (ส.; ป. ฉ).
ษัษ
ว. หก. (คําสมาสใช้ ษัฏ บ้าง ษัฑ บ้าง ษัณ บ้างตามวิธีสนธิ). (ส.; ป. ฉ).
ษัษฏี
[สัดสะตี] น. จํานวน ๖๐. (ส.; ป. ฉฏฺ??).