ศรุตะ หมายถึง [สะรุตะ] ก. ได้ยิน, ได้ฟัง; มีชื่อเสียง, มีผู้รู้จัก. (ส.).
[สะรุติ] น. สิ่งที่ได้ยิน, กิตติศัพท์; พระเวท. (ส.).
[สฺริคาน] น. หมาจิ้งจอก. (ส.).
[สฺริง] น. เขาสัตว์; ยอดของสถานที่ต่าง ๆ. (ส.).
[สิงคาน, สะหฺริงคาน] น. สิ่งให้เกิดความรัก, บริวารหญิงผู้บําเรอความรัก เช่น สาวศฤงคารคนใช้. (ม. คําหลวง ทานกัณฑ์). (ส.ศฺฤงฺคาร ว่า ความใคร่).
[สะหฺริงคานระรด] (วรรณ) น. รส ๑ ใน ๙ รสของวรรณคดี มีเนื้อเรื่องเกี่ยวกับความรัก เช่น เรื่องลิลิตพระลอมีเนื้อเรื่องเป็นศฤงคารรส.
ว. ผู้มีศฤงคาร. (ส. ศฺฤงฺคาริน).
ว. ผู้มีศฤงคาร. (ส. ศฺฤงฺคาริน).