ศรัย หมายถึง [ไส] น. ที่พักพิง, ที่พึ่ง, ที่อาศัย, ที่ร่มเย็น. (ส. ศฺรย).
[สาดทะ, สาด] น. การทําบุญให้แก่ญาติผู้ล่วงลับไปแล้ว. (ส.).
[สาดทะ, สาด] น. การทําบุญให้แก่ญาติผู้ล่วงลับไปแล้ว. (ส.).
[สาดทะพฺรด] น. พิธีทําบุญให้แก่ญาติผู้ล่วงลับไปแล้ว.(ส. ศฺราทฺธ+ วฺรต).
[สะราบ] น. การได้ยิน, การฟัง. (ส. ศฺราว).
[สะราพก, วก] น. สาวก, ศิษย์. (ส. ศฺราวก; ป. สาวก).
[สะราพก, วก] น. สาวก, ศิษย์. (ส. ศฺราวก; ป. สาวก).
ดู ศร.