ศรมณะ หมายถึง [สะระมะ] น. ผู้ปฏิบัติบําเพ็ญพรต, พระสงฆ์. (ส.; ป. สมณ).
[สักกะรา] น. ก้อนกรวด; นํ้าตาลกรวด. (ส. ศรฺกรา; ป. สกฺกร).[สะระวะนะ, สาวะนะ] น. ดาวฤกษ์ที่ ๒๒ มี ๓ ดวง เห็นเป็นรูปหามผีหรือโลง, ดาวหลักชัย หรือ ดาวพระฤๅษี ก็เรียก. (ส.).
[สะระวะนี] ว. พึงได้ยิน, ควรได้ยิน; น่าฟัง, น่าชม. (ส.; ป. สวนีย).
[สะระวิดถา] น. ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์ธนิษฐา มี ๔ ดวง, ดาวไซดาวเศรษฐี หรือดาวธนิษฐะ ก็เรียก.
[สะรัน] ว. ซึ่งเป็นที่พึ่ง. (ส. ศรณฺย).
[สะรันยู] น. ผู้เป็นที่พึ่ง. (ส. ศรณฺยุ).
[สะรัดถะนะ] น. การปล่อย, การหย่อน. (ส.).
[สะรัด] น. ฤดูสารท. (ส. ศรท; ป. สรท).