ศร หมายถึง [สอน] น. อาวุธชนิดหนึ่ง ประกอบด้วยคันสำหรับยิง เรียกว่า คันศรกับลูกที่มีปลายแหลม เรียกว่า ลูกศร, เรียกสายคันศรว่า สายศร,เรียกอาการที่ยิงลูกศรออกไปว่า แผลงศร หรือ ยิงศร; (โบ) ปืน. (ส.).
(กลอน) ก. ทําอันตรายกันไม่ได้ เช่น ถ้อยทีศร
(รามเกียรติ์ ร. ๖); (สํา) ไม่ถูกกัน, ไม่ลงรอยกัน,ไม่ชอบหน้ากัน, เช่น พี่น้องคู่นี้ศรศิลป์ไม่กินกัน เจอหน้ากันเมื่อใดต้องทะเลาะกันเมื่อนั้น.
[สะรายุด] น. อาวุธคือศร. (ส. ศร + อายุธ).
[สะราวอน] น. เครื่องกําบังลูกศร คือ โล่. (ส.).
[สะราด] น. คันศร. (ส.).
น. ชื่อไม้พุ่มแตกกอชนิด Agave sisalana Perrine ในวงศ์Agavaceae ใบใหญ่หนาและแข็ง ปลายเป็นหนามแหลม ใบให้ใยใช้ทําสิ่งทอได้.
[สะระพะ] น. สัตว์ในนิยาย ว่ากันว่ามี ๘ เท้า มีแรงมากกว่าช้างและสิงโต. (ส.).