ศัสยะ หมายถึง [สัดสะยะ] น. ข้าวกล้า. (ส.; ป. สสฺส).
[สากะ] น. ผัก; ต้นสัก. (ส.).
[สากะ] น. ผัก; ต้นสัก. (ส.).
น. คนที่กินแต่ผัก (ไม่กินเนื้อ). (ส.).
[สากตะ] น. ผู้นับถือนิกายศักติ.
[สากกะยะ] น. ชื่อวงศ์กษัตริย์วงศ์หนึ่งในเมืองกบิลพัสดุ์ เรียกว่าศากยวงศ์, เรียกกษัตริย์ในวงศ์นี้ว่า ศากยะ. (ส. ศากฺย; ป. สกฺย).
[สากกะยะ] น. ชื่อวงศ์กษัตริย์วงศ์หนึ่งในเมืองกบิลพัสดุ์ เรียกว่าศากยวงศ์, เรียกกษัตริย์ในวงศ์นี้ว่า ศากยะ. (ส. ศากฺย; ป. สกฺย).
น. พระนามพระพุทธเจ้าผู้มีเชื้อสายศากยวงศ์. (ส.).