ครั่นครื้น หมายถึง [คฺรั่นคฺรื้น] ก. สะเทือน.
[คฺรับ] ว. คํารับหรือคําลงท้ายอย่างสุภาพที่ผู้ชายใช้.
[คฺรัว] น. โรง เรือน หรือห้องสําหรับทํากับข้าวของกิน, เรียกผู้ที่อยู่กินร่วมครัวกัน.
น. ครัว.
น. ครอบครัวที่อยู่ในบ้านเรือนเดียวกัน.
[คฺรัว] (ถิ่น-พายัพ) น. ของ, สิ่งของ, เครื่องใช้, เช่น พ่อค้าแม่ค้าขายครัว; ทรัพย์มรดก เช่น ลูกหล้าครัวรอม คือ ลูกคนสุดท้องจะได้รับทรัพย์มรดกมากกว่าผู้อื่น, ขายครัวมายาตัว คือ ขายทรัพย์มรดกเพื่อมารักษาตัว.
(ถิ่น-พายัพ) น. ของถวายพระ.
[คฺรา] น. ครั้ง, คราว, หน.