คุยเขื่อง, คุยโต หมายถึง (ปาก) ก. พูดจาแสดงความใหญ่โต.
(ปาก) ก. พูดจาแสดงความใหญ่โต.
คุย ๒ น. ชื่อไม้เถาหลายชนิดในสกุล Willughbeia วงศ์ Apocynaceae เช่น W. dulcis Ridl. ใช้ย้อมผ้าให้มีสีแดงและใช้ทํายาได้.
ดู กะตังกะติ้ว ๒.
ก. ใช้มือ เท้า หรือสิ่งอื่นตะกุยขึ้นมา.
ก. ค้นเอาเรื่องเก่าขึ้นมาเปิดเผย เช่น เรื่องนี้อย่าไปคุ้ยเขี่ยขึ้นมาเลย, ขุด หรือ ขุดคุ้ย ก็ว่า.
[คุยหะ-] (แบบ) ว. ลับ, ซ่อนเร้น. (ป. คุยฺห; ส. คุหฺย).
(ราชา) น. อวัยวะที่ลับ ใช้ว่า พระคุยหฐาน. (ป. คุยฺห + ?าน; ป. คุยฺห + ส. ปฺรเทศ).