วนาลี หมายถึง น. ทางป่า; แนวไม้. (ส.).
น. ที่อยู่ในป่า. (ส.).
น. ที่อยู่ในป่า. (ส. วนาศฺรม).
น. ราวป่า, แนวป่า, ทิวไม้, ป่าสูง, ป่าดง,พนาสณฑ์ หรือ พนาสัณฑ์ ก็ว่า. (ป. วนสณฺฑ; ส. วน + ขณฺฑ,วน + ษณฺฑ).
น. ราวป่า, แนวป่า, ทิวไม้, ป่าสูง, ป่าดง,พนาสณฑ์ หรือ พนาสัณฑ์ ก็ว่า. (ป. วนสณฺฑ; ส. วน + ขณฺฑ,วน + ษณฺฑ).
ดู วน ๒.
[วะนัด, วะนัดสะ] น. ป่า. (ส.; ป. วน).
[วะนัด, วะนัดสะ] น. ป่า. (ส.; ป. วน).