วิพุธ หมายถึง น. ผู้รู้, นักปราชญ์. (ป., ส.).
[พะวะ] น. ความเจริญ; สมบัติ; ความไม่มีไม่เป็น. (ป., ส.).
น. ความปรารถนาในความไม่มีไม่เป็น. (ป.).
น. การจําแนก, การแบ่ง; ชื่อคัมภีร์ที่ ๒ แห่งพระอภิธรรมปิฎก.(ป., ส.).
[พัด, พัดชะ] ก. แบ่ง, แยก, จําแนก. (ป., ส.).
[พัด, พัดชะ] ก. แบ่ง, แยก, จําแนก. (ป., ส.).
น. การพยากรณ์หรืออธิบาย โดยจําแนกธรรมแต่ละหัวข้อตามเหตุและผลแห่งธรรมนั้น ซึ่งคํานึงถึงนิสัยของผู้ฟังเป็นที่ตั้ง.
น. ผู้จําแนกธรรมแต่ละหัวข้อตามเหตุและผลแห่งธรรมนั้นโดยคํานึงถึงนิสัยของผู้ฟังเป็นที่ตั้ง.