วิบาก หมายถึง น. ผล, ผลแห่งกรรมดีกรรมชั่วอันทําไว้แต่อดีต, เช่น กุศลวิบากกรรมวิบาก. ว. ลำบาก เช่น ทางวิบาก วิ่งวิบาก. (ป., ส. วิปาก).
ว. เต็ม, กว้างขวาง, มาก, ใช้ว่า วิบุลย์ หรือ วิบูลย์ ก็มี.(ป., ส. วิปุล).
ว. เต็ม, กว้างขวาง, มาก, ใช้ว่า วิบุลย์ หรือ วิบูลย์ ก็มี.(ป., ส. วิปุล).
ดู วิบุล, วิบูล.
ดู วิบุล, วิบูล.
[วิปะกาน, วิปฺระกาน] ก. ผิดฐานะ, ไม่เหมาะสม.(ป. วิปฺปการ; ส. วิปฺรการ ว่า ประทุษร้าย, แก้แค้น).
[วิปะกาน, วิปฺระกาน] ก. ผิดฐานะ, ไม่เหมาะสม.(ป. วิปฺปการ; ส. วิปฺรการ ว่า ประทุษร้าย, แก้แค้น).
[วิบปะติสาน, วิปฺระ] น. ความเดือดร้อน, ความร้อนใจ,(ภายหลังที่ได้กระทําผิด หรือเนื่องด้วยการกระทําผิด).(ป. วิปฺปฏิสาร; ส. วิปฺรติสาร).