ความหมายของคำว่า ' วิบัติ '

ความหมายของคำว่า ' วิบัติ '
วิบัติ หมายถึง น. พิบัติ, ความฉิบหาย, ความหายนะ, ความเป็นอัปมงคล, เช่นทรัพย์สมบัติวิบัติ; ความเคลื่อนคลาด, ความผิด, เช่น อักขราวิบัติ.ก. ฉิบหาย เช่น ขอจงวิบัติทันตาเห็น. (ป., ส. วิปตฺติ).

วิบาก
น. ผล, ผลแห่งกรรมดีกรรมชั่วอันทําไว้แต่อดีต, เช่น กุศลวิบากกรรมวิบาก. ว. ลำบาก เช่น ทางวิบาก วิ่งวิบาก. (ป., ส. วิปาก).
วิบุล, วิบูล
ว. เต็ม, กว้างขวาง, มาก, ใช้ว่า วิบุลย์ หรือ วิบูลย์ ก็มี.(ป., ส. วิปุล).
วิบุล, วิบูล
ว. เต็ม, กว้างขวาง, มาก, ใช้ว่า วิบุลย์ หรือ วิบูลย์ ก็มี.(ป., ส. วิปุล).
วิบุลย์, วิบูลย์
ดู วิบุล, วิบูล.
วิบุลย์, วิบูลย์
ดู วิบุล, วิบูล.
วิปการ, วิประการ
[วิปะกาน, วิปฺระกาน] ก. ผิดฐานะ, ไม่เหมาะสม.(ป. วิปฺปการ; ส. วิปฺรการ ว่า ประทุษร้าย, แก้แค้น).
วิปการ, วิประการ
[วิปะกาน, วิปฺระกาน] ก. ผิดฐานะ, ไม่เหมาะสม.(ป. วิปฺปการ; ส. วิปฺรการ ว่า ประทุษร้าย, แก้แค้น).