วิทิต หมายถึง น. ผู้คงแก่เรียน, ผู้รู้. (ป., ส.).
น. ผู้ฉลาด, ผู้รอบรู้, ผู้มีปัญญา, ผู้ชํานาญ. (ป.).
ว. ฉลาด, คงแก่เรียน, มีปัญญา, ชํานาญ. (ป., ส. วิทุร).
ว. ไกล, ห่าง, พ้นออกไป. (ป., ส.).
[ทะเวด] น. ความเป็นข้าศึก, ความเกลียด, ความปองร้าย.(ส. วิเทฺวษ; ป. วิทฺเทส).
น. ต่างประเทศ. (ป., ส.).
[วิเทด] น. ความสัมพันธ์กับต่างประเทศ.
น. นโยบายการต่างประเทศ.