วิทธะ หมายถึง (แบบ) ว. เจาะ, แทง, ฉีกขาด, เป็นแผล, เป็นรู, แตก. (ป., ส.).
[วิดทะยะ] น. วิทยา.
น. ฐานะในด้านความรู้ เช่น สอบเทียบวิทยฐานะมีวิทยฐานะในระดับปริญญาตรี.
[วิดทะยา] น. ความรู้, มักใช้ประกอบกับคําอื่น เช่น วิทยากรวิทยาคาร จิตวิทยา สังคมวิทยา. (ส.).
น. ผู้ทรงความรู้ความสามารถในศิลปวิทยาแขนงต่าง ๆเช่น วิทยากรในการสัมมนาเรื่องเศรษฐกิจ. (ส.).
น. การแสดงที่อาศัยกลวิธีและความไวทำให้ผู้ชมสนเท่ห์.
น. ความรู้แขนงต่าง ๆ เช่น ปัจจุบันวิทยาการต่าง ๆก้าวหน้าไปมาก, บางทีใช้ว่า ศิลปวิทยาการ.
น. ส่วนหนึ่งของมหาวิทยาลัย แต่ตั้งอยู่ในบริเวณอื่นมีคณาจารย์อาคาร สถานที่ ตลอดจนอุปกรณ์ต่าง ๆ ของตนเองเกี่ยวพันกับมหาวิทยาลัยโดยมีอธิการบดีคนเดียวกันและสภามหาวิทยาลัยชุดเดียวกัน.