วิถี หมายถึง น. สาย, แนว, ถนน, ทาง, มักใช้ประกอบกับคําอื่น เช่น วิถีทาง วิถีชีวิต บาทวิถี. (ป., ส. วีถิ).
น. ทางแห่งกระสุน, กระสุนวิถี ก็ว่า.
น. ทางดำเนินชีวิต เช่น วิถีชีวิตชาวบ้าน.
น. ทาง เช่น ต้องใช้ความพยายามทุกวิถีทางกว่าจะประสบความสำเร็จ.
(แบบ) ว. เจาะ, แทง, ฉีกขาด, เป็นแผล, เป็นรู, แตก. (ป., ส.).
[วิดทะยะ] น. วิทยา.
น. ฐานะในด้านความรู้ เช่น สอบเทียบวิทยฐานะมีวิทยฐานะในระดับปริญญาตรี.
[วิดทะยา] น. ความรู้, มักใช้ประกอบกับคําอื่น เช่น วิทยากรวิทยาคาร จิตวิทยา สังคมวิทยา. (ส.).