วิชญะ หมายถึง [วิดยะ] น. ผู้รู้, ผู้ฉลาด, ปราชญ์. (ส.).
[วิ-ชน] ว. ปราศจากคน, ร้าง. (ป., ส.).
[วิดชะ] น. วีชนี. (ป. วีชนี; ส. วีชน).
[วิชะยะ-,วิไข] น. ความชนะ, ชัยชนะ, (ป., ส.)
[วิชะยะ-,วิไข] น. ความชนะ, ชัยชนะ, (ป., ส.)
น. ความรู้, ความรู้ที่ได้ด้วยการเล่าเรียนหรือฝึกฝน, เช่น วิชาภาษาไทยวิชาช่าง วิชาการฝีมือ. (ป. วิชฺชา; ส. วิทฺยา).
น. วิชาความรู้สาขาใดสาขาหนึ่งหรือหลายสาขา เช่นบทความวิชาการสัมมนาวิชาการ การประชุมวิชาการ.
น. รายวิชาที่อยู่ในหลักสูตรร่วมกันของหลายคณะหรือหลายสาขาของปริญญาเดียวกัน ที่ผู้เรียนในคณะหรือสาขาเหล่านั้นจะต้องเรียน. (อ. core course).