วทะ หมายถึง [วะ] น. คําพูด. ก. พูด, กล่าว. (ป.).
น. ความเป็นผู้เอื้อเฟื้อ. (ป.).
(แบบ) ว. เอื้อเฟื้อ, เผื่อแผ่; ใจดี, ใจบุญ. (ป.).
[วะทานิยะ] น. ผู้เอื้อเฟื้อ. (ป. วทานีย; ส. วทานฺย).
[วะทะ] ก. ฆ่า. (ป., ส.).
[วะทะกะ] น. คนฆ่า, ผู้ฆ่า; เพชฌฆาต. (ป., ส.).
น. ลูกสะใภ้. (ป.).
น. หญิงสาว. (ป., ส.).