วาโมร หมายถึง [โมน] น. คนป่า, คนรํา. (ช.).
ก. ค่อยสิ้นไปตามคราวหรือกําหนดอายุเวลา เช่น มะม่วงวายตลาดวาย หัวใจวาย.
ก. หมดสิ้นไม่เหลือหลอ, บางทีใช้เข้าคู่กับคำ ฉิบหายเป็น ฉิบหายวายวอด.
ก. หมดสิ้นไม่เหลือหลอ, บางทีใช้เข้าคู่กับคำ ฉิบหายเป็น ฉิบหายวายวอด.
ก. หมดสิ้นไม่เหลือหลอ, บางทีใช้เข้าคู่กับคำ ฉิบหายเป็น ฉิบหายวายวอด.
ก. หมดสิ้นไม่เหลือหลอ, บางทีใช้เข้าคู่กับคำ ฉิบหายเป็น ฉิบหายวายวอด.
ก. หมดสิ้นไม่เหลือหลอ, บางทีใช้เข้าคู่กับคำ ฉิบหายเป็น ฉิบหายวายวอด.
ก. ตี เช่น วายทรวง. (ข.).