วาทกะ หมายถึง [วาทะกะ] น. ผู้ประโคม, ผู้บรรเลงดนตรี, นักดนตรี. (ส.).
[วาทะนะ] น. การประโคม, การบรรเลงดนตรี. (ส.).
[วาทะยะ, วาดทะยะ] น. เครื่องประโคม, เครื่องบรรเลง,เครื่องเป่า. (ส.).
[วาทะยะ, วาดทะยะ] น. เครื่องประโคม, เครื่องบรรเลง,เครื่องเป่า. (ส.).
[วาทะยะกอน, วาดทะยะกอน] น. ผู้อํานวยการให้จังหวะดนตรี, ผู้อำนวยเพลง ก็เรียก.
น. สังคีต, ดนตรี; ผู้บรรเลงดนตรี. (ป. วาทิต, วาทิตฺต; ส. วาทิต, วาทิตฺร).
น. คนเล่นดนตรี. (ดู วาที).
น. ผู้พูด, ผู้กล่าว, ผู้ชี้แจง, ผู้โต้แย้ง; คนเล่นดนตรี. (ป., ส.).