วาจาไปยะ หมายถึง (แบบ) น. คําอ่อนหวาน. (ป. วาจาเปยฺย, วาชเปยฺย).
(แบบ) ว. ช่างพูด. (ป., ส.).
[วาชะ] น. การดื่มเพื่อพลัง; ชื่อพิธีบูชาอย่างหนึ่งในอินเดียโบราณที่จัดทำสำหรับบุคคลในวรรณะกษัตริย์และวรรณะพราหมณ์. (ส.).
[วาตะ] (แบบ) น. วงกลม, สังเวียน. (ป.).
[วานิด, วานิดชะ] น. พ่อค้า, มักใช้พูดเข้าคู่กับคำ พ่อค้าเป็นพ่อค้าวาณิช. (ป., ส.).
[วานิด, วานิดชะ] น. พ่อค้า, มักใช้พูดเข้าคู่กับคำ พ่อค้าเป็นพ่อค้าวาณิช. (ป., ส.).
น. การค้าขาย. (ส.).
น. ถ้อยคํา, ภาษา. (ป., ส.); เจ้าแม่แห่งวาจา คือ พระสรัสวดี. (ส.).