วางใจ หมายถึง ก. เชื่อใจ, ไว้ใจ, เช่น อย่าไว้ใจทาง อย่าวางใจคนจะจนใจเอง.
ก. ยื่นใบแจ้งขอเบิกเงินจากคลัง; ยื่นฎีกาอาราธนาพระสงฆ์ (มักใช้เนื่องในงานพระราชพิธีหรือรัฐพิธี).
ก. นําสินค้าออกวางขายตามร้านทั่วไป.
ก. ประพฤติตน เช่น วางตัวไม่ดี คนอื่นจะดูถูกได้,ปฏิบัติตน เช่น วางตัวเป็นกลาง ไม่เข้าข้างใคร.
ก. ไม่เข้าข้างใคร เช่น พี่น้องทะเลาะกันเขาเลยต้องวางตัวเป็นกลาง.
ก. ละสายตา, มักใช้ในประโยคปฏิเสธว่า ดูไม่วางตา.
ก. ทําท่าใหญ่โต, ทําท่าเป็นนักเลงโต, วางก้าม ก็ว่า.
(กฎ) น. การที่บุคคลผู้ชำระหนี้นำทรัพย์อันเป็นวัตถุแห่งหนี้ไปวางไว้ ณ สำนักงานวางทรัพย์ประจำตำบลที่จะต้องชำระหนี้เพื่อประโยชน์แก่เจ้าหนี้ ในกรณีที่เจ้าหนี้บอกปัดไม่ยอมรับชำระหนี้หรือไม่สามารถจะรับชำระหนี้ได้เพื่อให้หลุดพ้นจากหนี้นั้น.