วชะ หมายถึง [วะ] น. คอกสัตว์. (ป.; ส. วฺรช).
[วะชิระ] น. สายฟ้า; เพชร; อาวุธพระอินทร์. (ป.; ส. วชฺร).
[วะชิระ] น. สายฟ้า; เพชร; อาวุธพระอินทร์. (ป.; ส. วชฺร).
น. 'ผู้ถือวชิระ' คือ พระอินทร์.(ป.; ส. วชฺรปาณิ, วชฺรหสฺต).
น. 'ผู้ถือวชิระ' คือ พระอินทร์.(ป.; ส. วชฺรปาณิ, วชฺรหสฺต).
น. 'ผู้มีวชิระเป็นอาวุธ' คือ พระอินทร์. (ป.).
ดู วชิร, วชิระ.
[วะ] (แบบ) น. ไม้ไทร. (ป., ส.).